Πλαγιαρινοί και νοικοκύρηδες - Κυριακάτικες σκέψεις

Μια απλή βόλτα στο Πλαγιάρι τα πρωινά της Κυριακής αρκεί για να σε πείσει. Κοιτώντας μέσα στους κήπους των σπιτιών του χωριού καταλαβαίνεις πως οι Πλαγιαρινοί είναι νοικοκύρηδες. Ωραίες, φροντισμένες αυλές, τριαντάφυλλα, κήποι φροντισμένοι με μεράκι. Οι γιαγιάδες και οι μανάδες πρωί-πρωί ποτίζουν, οι παππούδες και οι πατεράδες στους μικρούς λαχανόκηπους. Άλλοι μαστορεύουν, άλλοι πλένουν με το λάστιχο τις αυλές, το αμάξι. Παστρικές αυλές, ασπρισμένα τοιχάκια, όμορφες πλάκες βαλμένες στη σειρά.

Γιατί λοιπόν όταν βγαίνουμε από τα σπίτια μας συναντούμε το...απόλυτο χάλι; Τι είναι αυτό που μάς κάνει να μην ενδιαφερόμαστε για το λίγο παραέξω; Τι είναι αυτό που μας κάνει παθητικούς δέκτες μιας κατάστασης παρακμής, που ακόμη και να μην είναι αποκλειστικά δικό μας δημιούργημα, την αποδεχόμαστε;

Γιατί δεν είμαστε ενεργότεροι πολίτες, γιατί δεχόμαστε να είναι οι δρόμοι μας γεμάτοι λακούβες, οι λάμπες καμένες, η δημόσια περιουσία διαλυμένη, τα πάρκα βρώμικα, σκουπίδια στους δρόμους, αποτσίγαρα και τενεκεδάκια στις παιδικές χαρές; Δεν είναι ολόκληρο το Πλαγιάρι σπίτι μας; Δεν περπατούμε στους δρόμους του; Δεν παίζουν τα παιδιά μας στις γειτονιές του; Δεν πηγαίνουν στα σχολεία του;

Ας γίνουμε νοικοκύρηδες και στο χωριό, ας ζητήσουμε ως νοικοκύρηδες να το φροντίζουν οι γείτονές μας, οι διπλανοί μας, εμείς οι ίδιοι. Ας σκεφτούμε και ας σκεφτούν πού θα πετάξουν το σκουπίδι, το τσιγάρο, πού θα παρκάρουν. Και ας βάλουμε ως στόχο να ακουστεί δυνατότερα η φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας, αυτής που αγανακτεί με την κατάσταση στο χωριό, αλλά δεν βγαίνει να το βροντοφωνάξει. Και μένει κλεισμένη μέσα στον όμορφο κήπο της, γιατί δεν αντέχει να βλέπει τα χάλια παραέξω...

Μιλήστε, σχολιάστε, αναρτήστε ειδήσεις στην Κόκκινη Κάρτα, φωτογραφίστε και προτείνετε λύσεις. Ας γίνουμε ενεργότεροι πολίτες! Μπορούμε!